Gastblog: Vuurwerk

Waar de kerstdagen voor mensen met hersenletsel die overgevoelig zijn voor prikkels al een flinke uitdaging zijn, zijn de dagen in aanloop naar Oud & Nieuw voor hen vaak een ware hel. Zij zijn nog niet bijgekomen van de chaos en drukte rondom Kerst of vuurwerkminnend Nederland trekt er op uit om er flink op los te knallen.

Officieel zijn er elk jaar drie dagen waarop vuurwerk verkocht mag worden, meestal van 29 tot en met 31 december. Dit jaar start de verkoop al op 28 december, want de 31e valt op zondag. Vuurwerk afsteken mag alleen tussen 31 december 18.00 uur en 1 januari 02.00 uur.

Maar elk jaar kan de conclusie getrokken worden dat het eigenlijk helemaal niets uitmaakt wanneer het verkocht of afgestoken mag worden, want het hele jaar door klinkt er geknal. En vanaf 27 december lijken wetten en regels helemaal niet meer te gelden. Vanaf dan gaat het de hele dag door en dat eindigt niet meer voordat het 1 of soms zelfs 2 januari is. En niet heel af en toe een simpel knalletje hier of daar, nee, meteen ook de keiharde klappers.

De sfeer hier in huis wordt er deze dagen niet beter op. De frustratie neemt met elke knal toe omdat Willemien van elke knal schrikt. Daarnaast schrikken de huisdieren ook, wat niet vreemd is, maar wat natuurlijk niet helpt. En hoe dichterbij huis het geknal klinkt, hoe eerder Willemien geneigd is om het huis uit te rennen en degene die het afsteekt aan te vliegen. Ik ben ook gespannen doordat ik weet wat het met haar doet. Hier kan ik haar niet tegen beschermen en dat voelt niet lekker.

Elk jaar de afweging wat we doen rond deze periode. Vluchten we voor het vuurwerk, of duiken we onder in ons eigen huis en nemen we het geknal voor lief? Zouden degenen die het vuurwerk vroegtijdig afsteken, beseffen wat zij hiermee bij ons en vele anderen aanrichten?

Ik ben niet tegen vuurwerk. Ieder zijn hobby en als je je geld er aan uit wilt geven, prima. Maar als iedereen zich nou eens aan die afgesproken uren rondom de jaarwisseling zou houden, zou het leven voor Willemien, haar lotgenoten en hun mantelzorgers een stuk aangenamer worden.